Gdy świat budzi się z zimowego odrętwienia, możemy zacząć przyglądać się wzajemnym zależnościom, jakie stanowią istotę życia na Ziemi. Każdy kolejny ciepły dzień przynosi zmiany w przyrodzie, a są one ze sobą tak ściśle powiązane, że zajmuje się nimi osobna gałąź nauki – fenologia. Bada ona zmiany pór roku i ich związek ze zjawiskami zachodzącymi w przyrodzie, takimi jak kwitnienie roślin, przyloty ptaków czy masowe rójki niektórych owadów.

Mamy zaranie wiosny, charakteryzujące się kwitnieniem leszczyny i podbiału, wczesną wiosną, gdy zaczyna kwitnąć czeremcha i mniszek, a brzoza brodawkowata zaczyna wypuszczać listki, i wreszcie pełnię wiosny, gdy kwitną kasztany. 

Zjawiska łatwe do zaobserwowania w przyrodzie od wieków podpowiadają rolnikom i ogrodnikom, co i kiedy siać. Gdy kwitną krokusy, nadchodzi czas siewu rzodkiewek i szpinaku. Kwitnące narcyzy to znak, że pora siać marchew i buraki, a gdy przekwitną jabłonie, pora wysiewać ogórki. Te pozornie pozostające bez związku zjawiska przyrody pokazują nam, jak życie na Ziemi jest ze sobą powiązane, a obserwacja ich i znajomość może nam oszczędzić trudu i przynieść wiele korzyści.

Gleba nie budzi się do życia, gdyż żyje cały czas. Zimą życie w niej po prostu spowalnia. Zimują w niej miliardy organizmów żywych, wzajemnie od siebie zależnych.

Współpracują i rywalizują, wspomagają się i zjadają, od mikroskopijnych bakterii i grzybów, po widoczne gołym okiem dżdżownice czy krety. Wzajemne więzi wszystkiego, co żyje w glebie stanowią o jej żyzności, im więcej w glebie życia, tym lepsze da nam plony.

Aby tak się stało, nie wypalajmy wiosną traw, nie przekopujmy głęboko ogrodów, chrońmy życie w glebie, ściółkując ją grubo i nawożąc jedynie naturalnymi nawozami.

Wraz z nadejściem wiosny budzi się do życia nie tylko przyroda, budzą się również organizatorzy permakulturowych, przyrodniczych, survivalowych i ekologicznych kursów, warsztatów i spotkań. 

Na kursach takich nauczyć się możemy bardzo wielu przydatnych umiejętności, wiedzy teoretycznej i praktycznej, poszerzyć nasze horyzonty, ale przede wszystkim możemy poznać innych ludzi, którzy dzielą nasze pasje. Spotkania takie to doskonałe okazje, aby nawiązać współpracę. Może się okazać, że mieszkacie niedaleko, może się odwiedzicie, może wynikną z tego trwałe kontakty i długoterminowe projekty.

Absolutnie każdy z nas ma coś do zaoferowania innym, a wiedza i umiejętności absolutnie każdego z nas są dla innych przydatne, czasami tylko o tym nie wiemy.

Permakultura rozkwita, gdy powstają wzajemne relacje i płyną z nich wtedy ogromne, multilateralne korzyści. W wyniku takich związków powstają przyjaźnie i grupy wsparcia, od sąsiedzkich, po lokalne, regionalne i globalne.

Być może kiedyś więzi takie doprowadzą do tego, że powstanie ten jeden zjednoczony, wyśniony przez Billa Mollisona, alternatywny Globalny Naród.