Mieszanka roślin okrywowych, część wiąże azot z powietrza
W każdym systemie permakulturowym dążymy do tego, aby ilość zasobów jakie on zużywa, była mniejsza od ilości zasobów, jaką wytwarza. Tylko wtedy bowiem możemy mówić o zrównoważonym rozwoju oraz o zapewnianiu wszelkich życiowych potrzeb bez szkody dla natury. Najbardziej oczywistym zasobem jest energia – dobry system permakulturowy maksymalizuje wykorzystanie energii słonecznej po to, aby albo użyć jej bezpośrednio, albo zmagazynować i ewentualnie zebrać w postaci plonów, surowców i materii organicznej we wszelkich jej formach. Sama jednak energia słoneczna to mało, potrzebujemy jeszcze wody, oraz źródeł żyzności, z których jednym z najważniejszych jest azot.
Gildie większości z nas kojarzą się ze średniowieczem, kupcami lub z grami RPG. Gildia to termin określający stowarzyszenie osób utworzone we wspólnym celu, takie jak cech kupiecki czy, o zgrozo, gildia złodziei. Czym jest jednak gildia permakulturowa, dlaczego warto ją zakładać i jak się do tego zabrać? O tym postaram się opowiedzieć na przykładzie gildii drzewa owocowego.
W permakulturze, gildią nazywamy zespół organizmów żywych, które współpracują ze sobą czerpiąc z tej współpracy korzyści. Każdy z elementów wchodzących w skład gildii posiada jakieś unikalne zdolności lub pełni jakieś przydatne dla innych elementów funkcje, czym wnosi swój wkład do ich wspólnoty. To właśnie te funkcje są najistotniejsze w permakulturowym spojrzeniu na gildie i w ich projektowaniu.
