Artykuł napisany rok temu dla moich Patronek i Patronów – o czymś, co z jednej strony ma związek z permakulturą, z drugiej leży mi głęboko na duszy, kamieniem. Myślę, że warto go udostępnić szerszej publiczności.
Czytaj dalej O naszych czasach i Trzeciej Zasadzie permakultury.
Przez całe lata uczestniczę i obserwuję dyskusje toczące się wokół pytania „co to jest permakultura„. Pomimo, że swoją opinię na ten temat w ciągu ostatniej dekady wyraziłem zapewne tysiące razy w mowie i w piśmie, wciąż okazuje się, że ktoś się z moim rozumieniem permakultury nie zgadza (ma prawo) i próbuje mnie na siłę przekonać do wersji własnej (tego nie toleruję).
Czytaj dalej Klasyczna permakultura
W rozdziale siódmym „Wprowadzenia do permakultury” jej twórca, Bill Mollison pisze: „Obecność kotów jest niepożądana, bo mają zdecydowanie szkodliwy wpływ na życie małych zwierząt (ptaków, jaszczurek, żab etc.). Na przedmieściach żaby i jaszczurki mogłyby wyraźnie obniżyć liczbę owadzich szkodników, gdyby nie było tam kotów.” Przy wielu innych okazjach Mollison podkreślał, że w permakulturowych systemach nie ma miejsca dla kotów. Czy na pewno? Czy koty można jakość „wpleść” w projekt permakulturowy z korzyścią dla Ziemi i Ludzi? Postaram się odpowiedzieć na to pytanie i być na tyle obiektywny, na ile może być właściciel kota 😊
Czytaj dalej Koty w permakulturze
Ekonomia Daru to koncepcja ekonomiczna, która opiera się na idei współpracy, bezinteresowności i dzielenia się zasobami bez użycia pieniędzy. Jest to alternatywny model gospodarczy, który kontrastuje z tradycyjnymi rynkami opartymi na wymianie handlowej i pieniądzu. W Ekonomii Daru ludzie angażują się we wzajemne dzielenie się dobrami, usługami, umiejętnościami oraz czasem, w duchu wzajemnej pomocy i współdziałania. Chociaż może to być postrzegane jako utopijne podejście do gospodarki, Ekonomia Daru posiada wiele interesujących aspektów, które warto zrozumieć i przeanalizować. W artykule tym postaram się opowiedzieć o niej, o jej związkach z permakulturą oraz o moich osobistych doświadczeniach z tą ekonomią.
Czytaj dalej Ekonomia Daru
Trzecia zasada projektowania permakulturowego autorstwa Davida Holmgrena nakazuje nam pamiętać o tym, aby „Uzyskać Plon”. Plon jest jednym z ważniejszych celów w naszych projektach, ale uzyskanie go to na pewno nie koniec, a raczej początek dalszej jego drogi na nasz stół. Plon występuje często w wielkiej obfitości, ale przez krótki czas, a na przestrzeni roku są okresy, kiedy o jakikolwiek plon trudno. Dlatego też, równie ważna jak umiejętności ogrodnicze czy hodowlane służące uzyskaniu plonu, jest wiedza jak ten plon wykorzystać, zakonserwować i przechować tak, aby nigdy nie chodzić głodnym.
Czytaj dalej Jest plon, i co dalej? Krótko o metodach przechowywania plonów i konserwacji żywności.
Każdy, kto styka się po raz pierwszy z permakulturowym ogrodnictwem, nieuchronnie, jak Hanka Mostowiak, trafia na kartony. Kartony stosowane są powszechnie przy zakładaniu grządek, ale mają również zażartych przeciwników. Czy słusznie? Zastanówmy się nad tym w poniższym artykule.
Czytaj dalej Kartony – dobre czy złe?
Każdy, kto zajmuje się permakulturą, uprawia swoją własną żywność. Czy ma ziemię, czy nie, choćby na balkonie czy parapecie, stara się wyhodować coś, co można zjeść. Wszak suwerenność żywnościowa, pełna lub częściowa, to jeden z głównych celów, jakie zwykle przyjmuje się przystępując do pracy nad projektem permakulturowym. Bardzo często zastanawiamy się, czy to projektując siedlisko, czy też choćby planując zasiewy w istniejącym już ogrodzie na kolejny rok, jakie odmiany warzyw wysiać. Często w miesiącach zimowych przeglądamy katalogi nasion i wyszukujemy rzadkie, ciekawe, nowe odmiany, lub, jeśli wolimy, stare, tradycyjne, które w naszej opinii warto mieć. Ten, kto tak nie robi, niech pierwszy rzuci kamieniem.
Czytaj dalej O miłości do ciekawych i starych odmian, czyli czy wszyscy błądzimy?
Biomimikra, zwana też biomimetyką lub bioniką, ma wiele znaczeń w zależności od tego, z kim się rozmawia. Zawsze jednak jest to nauka, która podpatruje przyrodę po to, aby znaleźć inspirację do innowacji i wynalazków, których natura już dawno dokonała, a my jeszcze nie.
W medycynie bionika to zastępowanie lub wspomaganie części ciała lub organów urządzeniami zbudowanymi na wzór oryginałów, w wojsku to sonar i radar skonstruowane na wzór delfinów i nietoperzy, a w permakulturze, to nasza ulubiona nauka o wzorcach w nieco innym jednak ujęciu, niż jesteśmy do tego przyzwyczajeni.
Zanim przejdziemy do konkretów, przyjrzyjmy się biomimikrze w szerszym kontekście.
Kurs Projektowania Permakulturowego w Szkole Permisie.pl obejmuje program kursu Permaculture Design Certificate (PDC) w formie takiej, jaką zdefiniował twórca permakultury, Bill Mollison.
Kurs bazuje na oryginalnym podręczniku tego autora – „Permaculture – A Designers’ Manual”.
Dyplom ukończenia kursu jest uznawany na całym świecie (pod nazwą PDC Certificate), tym samym dając prawo do używania słowa „permakultura” w promocji własnej pracy Absolwentek i Absolwentów. Mollison zrzekł się bowiem praw do tego terminu i uczynił go własnością kapituły złożonej z osób, które ukończyły ten właśnie kurs. Wkrótce więc i Ty staniesz się „współwłaścicielką” czy „współwłaścicielem” permakultury.
Od czasu jego powstania, setki tysięcy ludzi ukończyły to szkolenie i obecnie tworzą globalną sieć ogrodników, farmerów, edukatorów i działaczy ekologicznych oraz społecznych. To zaangażowani ludzie, którzy swoją codzienną pracą wpływają na korporacje, tworzą nowe alternatywy biznesowe, oddziałują na społeczności, w których żyją i przekształcają zniszczone tereny w wysoce produktywne krajobrazy zaspokajające potrzeby ludzi bez szkody dla środowiska. Pracują razem, aby poprawić sposób, w jaki postrzegamy i projektujemy nasze krajobrazy, nasze życie i samą kulturę.
Kurs PDC pozwala lepiej zrozumieć to, w jaki sposób każdy z nas może znacząco przyczynić się do stworzenia bardziej trwałej i współczującej kultury – niezależnie od tego, czy posiadamy ziemię, czy nie. Większość studentów na kursie PDC to mieszkańcy przedmieść/miast poszukujący odpowiedzi na pytania, jak naprawdę działa przyroda, jak tworzyć dostatek i bezpieczeństwo, pracując z naturą a nie przeciw niej oraz jak autentycznie służyć światu przez większe dobro.
Kurs składa się z trzech głównych części:
Część Teoretyczna (wykłady 1-4, Permakultura, Etyka, Metody, Wzorce)
Część Środowiskowa (wykłady 5-8, Klimat, Drzewa, Woda, Gleba)
Część Szczegółowa (wykłady 9-14, Roboty Ziemne, Tropiki, Pustynie, Nasz Klimat, Akwakultura, Globalny Naród)
Kurs kończymy Wykładem 15 – Mój Projekt Permakulturowy, który prowadzi Cię przez Ćwiczenie Projektowe, w trakcie którego przygotujesz swój pierwszy projekt. Przesłanie projektu który uzyska pozytywną ocenę jest (obok obejrzenia wszystkich Wykładów) warunkiem uzyskania dyplomu ukończenia kursu.
Kurs to nie tylko wykłady, to również ogromna ilość wiedzy zawartej w Materiałach Bonusowych, składających się z artykułów własnych oraz linków do zasobów zewnętrznych, polecanych filmów, książek, źródeł. Korzystanie z tych materiałów nie jest obowiązkowe, ale gorąco do tego zachęcamy.
Kurs to także krótkie Quizy wiedzy po każdej lekcji – nieobowiązkowe, ale pomocne.
Kurs to również praca własna – zadania towarzyszące każdemu z wykładów.
Na koniec, chyba najważniejsza rzecz – kurs to Wy – uczestniczki i uczestnicy, których zapraszamy do grupy na Facebooku. Aktywny udział w dyskusjach w grupie, wymiana doświadczeń, sieciowanie to możliwości, które trudno przecenić. Warto podkreślić, że korzyści z tego płynące trwają często zdecydowanie dłużej, niż sam kurs. Większość osób kontynuuje znajomości i współpracę w grupie naszych Absolwentów, oraz poza nią.
Oficjalne rozpoczęcie kursu nastąpi 20 stycznia 2023.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej, zajrzyj TUTAJ.
Kurs Certyfikowany Projektowania Permakulturowego PDC – edycja 2023 (teachable.com)
Wielu z nas było pierwszymi. Przecierało szlaki. Żmudnie i mozolnie zdobywało nowy teren, przyczółek po przyczółku. Na początku szło opornie, ale chyba opór został przełamany. Teraz przez wyłom, którego dokonaliśmy, wlewa się nowa fala o zasięgu dużo większym, niż ten, jaki nam dane było zdobyć. Wydaje się, że nasz czas minął, pora więc odejść.
Czytaj dalej Felieton na koniec roku – dlaczego musimy odejść